Lieve gemeente,
Het verhaal van Bartimeüs is indrukwekkend, in verschillend opzicht. In de evangeliën van Marcus en Lucas heeft de blinde bedelaar een naam, Mattheüs vertelt het verhaal een beetje anders, maar de essentie blijft dezelfde. Bartimeüs zit aan de rand van het gebeuren, hij kan niet zien en daarom kan hij niet meedoen. Maar dat is niet wat indrukwekkend is aan het verhaal. Bartimeüs is niet de enige in het verhaal die blind is en niet kan zien. Hij roept tegen Jezus dat Jezus toch medelijden met hem zou hebben. En hij wordt aangesnauwd, zwijg maar, Jezus heeft geen tijd voor je, Jezus gaat voorbij. Bartimeüs werd niet gezien, of men wilde hem niet zien. Totdat Jezus bleef staan en vroeg om Bartimeüs bij hem te brengen.
Wat is het wat Bartimeüs zijn ooglicht weer terug heeft gegeven? Jezus zegt dat het zijn geloof was. Het is niet zo belangrijk denk ik of wij dit verhaal letterlijk of figuurlijk begrijpen. Bartimeüs kan weer meedoen met de maatschappij. Omdat hij geloofde dat Jezus hem zou zien, dat Jezus naar hem zou omkijken.
Na de zomervakantie gaan wij een nieuw seizoen in. Wij zijn nog steeds bezig om tot elkaar te groeien als dorpen en als gemeenteleden. Onze gemeente is ook aan het veranderen doordat mensen die altijd naar de kerk zijn gekomen daartoe niet meer in staat zijn of ons zijn ontvallen. En toch is het levendig op de zondagochtend, zijn er veel kinderen in de kerk. Als kerkenraad hebben wij gezocht naar een thema wat ons kan helpen om dit proces verder met elkaar te begaan.
Hoe kunnen we verbinding krijgen tussen mensen onderling en binding van mensen met dat wat in onze twee dorpen “de kerk” is. Wij dachten aan “omzien naar elkaar”. Misschien klinkt dat een beetje abstract, misschien komt het over als een vanzelfsprekendheid. Maar toch is het iets belangrijks. Elkaar zien, in de kerk, op dorp, in het pastoraat. In dit kerkblad kunt u meer lezen over de stappen die wij willen zetten om hiermee aan de slag te gaan.
De kerk in Zwitserland waarin ik eerst als gemeentepredikant werd geordineerd, beschrijft zichzelf als een “open zoek- en weggemeenschap”. Dat betekent samen onderweg zijn. Achter Jezus aan, samen met iedereen die aan de kant staat en mee wil komen. Dus ogen open, letterlijk en figuurlijk.
ds. Pascal Handschin
Comments are closed.