Dominee ter zee

Lieve gemeente

Het toeval wil dat Bevrijdingsdag dit jaar valt op een zondag. Normaal gesproken is het maar een keer in de vijf jaar dat Bevrijdingsdag ook een vrije dag is, maar dit jaar is dat dus ook zo. En zeker voor het zuiden van het land, in het bijzonder voor Walcheren en Zeeland, is deze viering van Bevrijdingsdag een bijzondere. In oktober en november wordt het tachtig jaar geleden dat de Zeeuwse eilanden werden bevrijd. Er zijn in onze gemeente en in onze dorpen nog steeds mensen die de oorlog, de bezetting en de bevrijding als kinderen hebben meegemaakt. Gesprekken met hen maken mij steeds weer duidelijk hoe dichtbij de oorlog en de gevechten de mensen in Nieuwland en Ritthem eigenlijk kwamen. In het boek van René Hoebeke over de geschiedenis van Nieuwland zijn veel verhalen te lezen van dorpsbewoners. Verhalen over verwoesting, over slachtoffers, kinderen die omkwamen in het geweld, onschuldige burgers als slachtoffers, familieleden en buren die het moesten aanzien en meemaken.

De oversteek naar de huidige tijd is snel gemaakt. Beelden uit Oekraïne en uit Gaza bereiken ons dagelijks. Oorlog is een dagelijkse realiteit voor talloze mensen. Ik ga deze oversteek niet maken, ik ga de nadruk leggen op iets anders, namelijk de verbinding van Bevrijdingsdag en zondag. Zondag, of bijbels gesproken de Sabbat, is een geschenk. Een dag in de week om te rusten en terug te kijken op wat er allemaal gedaan is in de afgelopen zes werkdagen. Een geschenk als uitkomst van het vierde gebod om de Sabbat in ere te houden. Omdat God de wereld in zes dagen heeft gemaakt en op de zevende dag rustte.

Bevrijd zijn van werk, voor een dag in de week. In onze tijd waar vakantieregelingen en overtijd compensaties bestaan klinkt dat misschien niet heel bijzonder. Maar voor heel veel mensen gedurende grote tijdsperioden was de zondag de enige mogelijkheid om te mogen rusten.

Vrijheid als geschenk. De tien geboden die God aan Mozes heeft gegeven zijn regels voor een goed samenleven, maar het zijn ook bepalingen die de mensen vrij moeten maken om zonder angst de goede beslissingen te nemen. Omdat ze weten: als deze regels worden nageleefd dan is er ruimte in het verbond met God, tot in het duizendste geslacht. En deze vrijheid geeft God ons om niet.

Tachtig jaar geleden werd voor het terugkrijgen van vrijheid een hoge prijs betaald. Het is daarom goed om elk jaar stil te staan bij wat vrijheid nou zou kunnen betekenen, in de tijd waarin wij leven. Het was geen geschenk, de bevrijding. Er is voor gevochten, mensen hebben hun leven gelaten, hun bezittingen verloren.

Zondag is een dag om dankbaar te zijn voor de schepping, dankbaar voor alles wat wij hebben gekregen. Hoe mooi is het om dankbaarheid te tonen door uit te rusten?

Maar mogen we rusten op Bevrijdingsdag? Met alle conflicten, alle onvrijheid in de wereld?

Niet rusten, maar wel stil staan. Stil staan bij de betekenis van deze dag. Elke zondag is Bevrijdingsdag voor Gods mensen, elke zondag stelt ons in staat om te dromen van een wereld van vrede en vrijheid. Zo heeft God het voor ogen, voor ons. Op Bevrijdingsdag wordt duidelijk wat er allemaal al gelukt is, en hoe ontzettend veel werk nog voor de boeg is.

ds. Pascal Handschin

Reacties plaatsen is niet mogelijk.