Van de predikant:
Lieve gemeente
Hoe lang nog? We kunnen ons denk ik allemaal herinneren dat we deze vraag een keer zelf hebben gesteld of moesten beantwoorden. Kinderen op een lange autoreis naar vakantie kunnen deze vraag stellen, soms elke vijf minuten opnieuw. Volwassenen hebben zichzelf meestal leren beheersen om niet alles wat er in hen opkomt meteen uit te spreken, maar ook volwassenen zullen zich deze vraag geregeld zelf stellen: Hoe lang nog? Wanneer zijn we er eigenlijk?
Deze vragen hebben alleen zin als ze gesteld worden op een reis met een duidelijk doel, een duidelijk eindpunt. Je zou ook kunnen zeggen dat de weg zelf het doel is van de reis. Dan krijgt de vraag: “Hoe lang nog?” ineens een andere lading. Niet: “Wanneer is de reis eindelijk klaar en kunnen we beginnen met wat we van plan waren?”, maar: “Wanneer ben ik klaar om de reis af te sluiten omdat ik er precies dat heb gekregen wat ik van de reis heb willen krijgen?”
In deze tijd tussen Pasen en Pinksteren is de metafoor van de reis een krachtige, denk ik. Wanneer is het afgelopen, het leek zo definitief op Goede Vrijdag. Maar nee, het gaat door. En zelfs bij het lege graf is de weg nog niet ten einde. Want Jezus loopt mee met zijn volgelingen, gaat ze opzoeken, spreekt hen moed in en versterkt hun geloof.
Wij weten niet waar onze weg eindigt, wanneer wij het doel bereiken en wat wij allemaal mee zullen maken. Maar het feit dat we in de Bijbel lezen dat Jezus zijn volgelingen altijd blijft opzoeken, ook na zijn wederopstanding, kan troost geven en de geruststelling dat Jezus ook met ons meegaat en ons komt opzoeken en naast ons staat. Ondanks alles wat er ook moge gebeuren.
ds. Pascal Handschin
Reacties plaatsen is niet mogelijk.