Lieve gemeente
“Een steun is de HEER voor wie is gevallen,
en wie gebukt staat richt hij op.
Allen zien hoopvol naar u uit,
u geeft voedsel, op de juiste tijd.”
Dat zijn twee verzen uit Psalm 145. Deze Psalm staat op het oecumenisch leesrooster voor zondag 5 juli. Wij gaan elkaar weer ontmoeten op de zondagochtend. Wij mogen als gemeente weer samenkomen en doen wat de kern van ons geloof is. God aanroepen en hem loven en prijzen. Dat is iets waar velen van ons zeker hoopvol naar uit hebben gekeken in de afgelopen maanden. Voor mij geldt dat in zekere zin ook. Het is toch anders; een dienst die wordt opgenomen en die ik dan achter mijn computer kan bewerken en samenvoegen, totdat er een mooie film, een afgerond eindresultaat is ontstaan. Het is een dienst met gezangen, lezingen en een preek. Zoals normaal zou je denken, maar toch voelt het net niet echt, net een beetje te glad en te geconstrueerd om naar de dienst te kijken.
In de eredienst gebeuren er meer dingen dan alleen het lezen van teksten, het zingen van psalmen en het luisteren naar een overdenking. Ik ben ervan overtuigd dat het voedsel dat God ons dagelijks geeft juist ook in de eredienst naar ons toekomt. En dat is niet alleen het woord dat tot ons spreekt. Dat is ook het gemeenschappelijke beleven, samen deel uitmaken van iets wat niet achteraf schoongepoetst kan worden op de computer. God in gesprek met zijn gemeente, zijn gemeente in gesprek met God.
Het zal vreemd aanvoelen, er zullen veel mensen zijn die de stap naar kerk nog niet zullen zetten omdat ze juist nog te veel de saamhorigheid of gewoonten zullen missen. Of omdat zij het risico nog te groot vinden. Ik heb daar alle begrip voor! En toch is het weer een gevoel dat we samen vooruitgaan.
Samen op weg, gedragen door een God die ons steunt.
Reacties plaatsen is niet mogelijk.