Lieve Gemeente
Licht in onze ogen, redder uit de nacht,
geldt uw mededogen nog wie U verwacht?
De nachten worden langer als het jaar ten einde gaat. Dat kan zorgen voor gezelligheid en mooie sfeer. Maar het kan ook zorgen en noden die bestaan uitvergroten en voor somberheid zorgen.
Als der mensen trooster, roepen wij U aan:
noem de namelozen met een nieuwe naam!
Veel mensen hebben troost nodig, kijken we maar eens naar de ellende en het leed op het nieuws. Slachtoffers zijn nameloos voor ons maar niet voor degenen die om hen moeten rouwen.
Herder, wil behoeden, wie in ’t duister valt.
Keer hun lot ten goede, licht dat stralen zal!
Voor veel leden van onze gemeente gaat het einde van het kerkelijk jaar samen met de herdenking van geliefde mensen die overleden zijn. Het kan voelen als een zwart gat, als een val in het duister. Maar er zullen kaarsen branden, symbool voor het licht dat straalt ook in plekken waar het duister is.
Regen uw gerechtigheid, en bevrucht de aard,
tot de trouw ontkiemt en vrede bloeien gaat!
Het zaadje is trouw, de vrucht is de vrede. Trouw zijn aan elkaar, trouw zijn aan menselijkheid en fatsoen, trouw zijn aan God en Zijn opdracht die ons wordt geleerd door het kind dat geboren gaat worden.
Kyrie eleison, wees genadig Heer!
Breng ons naar de morgen, wacht niet langer meer!
Wij verwachten niet alleen de geboorte van het kind, wij verwachten ook de komst van Zijn Koninkrijk. De bevrijding van de wereld van menselijk falen. De komst van goddelijke simpelheid en schoonheid. Laat ons in de spreekwoordelijke nacht van het wachten niet blijven hangen in het menselijke falen maar in het menselijke goedmaken. Overal waar menselijkheid kan zorgen voor troost, voor warmte en voor bemoediging, daar brandt het licht al dat is ontstoken in de mensen van wie God houdt.
Ik wens u en ons allen een troostend einde van het kerkelijk jaar toe. En alvast een sfeervolle en gezegende Advents- en Kersttijd.
Ds. Pascal Handschin
(Dichtregels: Gezang 463)
Comments are closed.