Lieve gemeente
Als stukje voor het kerkblad krijgt u dit keer even iets anders, namelijk een uitstapje naar mijn werk als pastoor voor zeevarenden in de Haven van Vlissingen.
Er zijn bepaalde momenten in je werk in de haven waarop je het gevoel hebt dat je iets best bijzonders aan het doen bent. Situaties die niet lijken te kloppen. Situaties waarin iets is wat er eigenlijk geen plaats heeft in deze omgeving. Dit gevoel bekroop mij toen ik op Goede Vrijdag op het terrein van Ovet tussen de kolenhopen ben gelopen met een bos verse tulpen en een zakje chocolade eieren. Het contrast tussen de industriële omgeving waar de voornaamste kleuren zwart, grijs en bruin zijn en de kleuren van de tulpen vormden een opmerkelijk contrast.
In zekere zin is het ook een metafoor voor het werk dat wij in de haven proberen te doen voor zeevarenden. Hun dagelijks leven is vrij kleurloos, letterlijk en figuurlijk. Het enige dat voor een beetje geur en kleur zorgt is het eten. En zelfs dat laat op sommigen schepen zwaar te wensen over. De reactie van zeevarenden op een zak chocola en een bos tulpen die hen aan boord van hun schip wordt bezorgd, maakt duidelijk hoe waardevol deze kleine momenten van afwisseling zijn. Momenten waarop je een verbinding met de normale wereld kan hebben. Als het geen bos bloemen is dan zijn het de gesprekken die scheepsbezoekers voeren, de geestelijke ondersteuning en de praktische hulpverlening. Ik kijk dankbaar terug op de Paasactie van dit jaar en wil mijn collega’s Johan en Centinus hartelijk bedanken voor al het werk dat zij elke week verrichten als scheepsbezoekers, geïnspireerd door de opdracht van Jezus om je medemens op te zoeken en hem te helpen.
Pascal Handschin
Reacties plaatsen is niet mogelijk.