De vredige bijeenkomsten die wij zondag 8 oktober als gemeente beleefden in Ritthem, stonden in schril contrast met de verschrikkelijke gebeurtenissen in Israël. Daar begon zaterdag een golf van terreur die aan honderden mensen het leven kostte.
’s Avonds was het zanguur aangepast aan de actuele omstandigheden. We zongen onder andere ‘Jeruzalem Stad van goud’ en ‘Lichtstad met de paarlen poorten’. Het refrein van dat laatste lied eindigt met: ‘daar geen rouw meer en geen tranen, in het nieuw Jeruzalem’. We sloten het zanguur als altijd af met ‘Ga nu heen in vrede’, wat tegen het licht van de gebeurtenissen in de wereld ook als een gebed kon worden opgevat.
’s Morgens beleefden we de vierde aflevering van onze serie startbijeenkomsten. In de kerk wees dominee Pascal Handschin op de verschrikkingen in Israël en ook op de aarbevingen in Afghanistan. De teller stond in laatstgenoemd land maandag al op 2500 slachtoffers, maar het nieuws over deze ramp raakte op de achtergrond door de gebeurtenissen in het Nabije Oosten.
De lezing in de kerk was uit Mattheüs 21, de verzen 33 t/m 41. Dat gedeelte betreft de gelijkenis van de wijnbouwer die twee maal gezanten naar de pachters stuurt om de oogst in te zamelen. Zij worden gedood. Dat gebeurt uiteindelijk ook met de zoon van de wijnbouwer.
De inhoud van de lezing diende voor de aanwezigen als materiaal om over na te denken tijdens de wandeling die volgde. We trokken onder aanvoering van scirba Lien Osté via de Dorpsstraat via de prachtige Louwerse’s Wegeling naar de Groene Landweg, waar Pascal Psalm 146 voorlas, over God die een toevlucht is. Hij is trouw tot in eeuwigheid. Na de wandeling sloten we in de kerk af met gezang en gebed voor Israël en de nood van ver weg en dichtbij.
Wim Staat
Langs de Groene Landweg
Reacties plaatsen is niet mogelijk.