Volgende maand is het zover. Dan verhuizen Nol en Margreet Tasma naar Middelburg. Dat is een hele stap, zeker wanneer je 52 jaar aan de Molendijk in Nieuwland hebt gewoond. De verhuizing betekent ook dat Margreet en Nol afscheid nemen van onze kerkelijke gemeente. Een gemeente waarvoor zij zich met hart waarvoor zij veel hebben betekend. Dat vraagt om een terugblik en dat doe ik met behulp van foto’s
Margreet en Nol behoren tot de categorie zeer trouwe kerkgangers, die je al mist wanneer ze een keer niet aanwezig zijn. Ze waren dus ook van de partij tijdens de startdienst die we op zondag 31 augustus 2008 hielden op de wei bij de familie Van Sluijs aan de Trekdijk. Daar maakten ze ook kennis met Elly Bouman, die de zondag daarna tot predikant werd bevestigd en intrede deed in onze gemeente. Nol aan het werk als koster. Dat betekent dus stoelen verplaatsen mensen welkom heten, de klok luiden en de gordijnen open of dicht doen al naar gelang de zon schijnt of niet.
Nol aan het werk als koster. Dat betekent dus stoelen verplaatsen mensen welkom heten, de klok luiden en de gordijnen open of dicht doen al naar gelang de zon schijnt of niet.
Nol deed als kerkrentmeester duizend-en-een dingen. Soms waren dat eenmalige taken zoals bemoeienis met het aanbrengen van een beamer in Nieuwland, het plaatsen van de kerk op de gemeentelijke monumentenlijst, het verbeteren van de verlichting in de consistorie en het leggen van leidingen. Maar er waren ook terugkerende klussen zoals het begeleiden van reparaties aan de verwarming. Daarnaast deed Nol voegwerk, was hij betrokken bij het herstel van de glas-in- lood-ramen, het schilderen van kerkmuren, de aanschaf van energiezuiniger lampen en het vernieuwen van de riolering in de kerk en de pastorie.
Verder was hij een vast aanspreekpunt. Bijvoorbeeld toen Wim Joosse telefonisch meldde dat de haan van de toren was gewaaid. Dat betekende de stukken bij elkaar rapen. De haan is later weer verguld en door Christiaan van Mourik op de toren geplaatst. Nol was vele jaren verantwoordelijk voor de distributie en verspreiding van het kerkblad in Nieuwland, de opzet van de wintermarkten en tenslotte had hij zitting in de beroepingscommissie die Elly Bouman aanzocht.
Margreet was als ouderling-pastoraal werker zeer trouw in het afleggen van huisbezoeken. Ze heeft ontelbare zieken bezocht en talloze mensen bemoedigd. Ze bezocht ook consequent mensen die zich in Nieuwland vestigden en kerkelijk ingeschreven bleken te zijn. Meestal bleek dat deze mensen zich niet (meer) kerkelijk betrokken voelden, maar ondanks deze teleurstelling bleef Margreet dit werk doen.
In haar rol als ouderling bezocht ze trouw kerkenraadsvergaderingen, deed ze de mededelingen aan het begin van de kerkdiensten en stak ze de paaskaars aan. Margreet was ook met hart en ziel betrokken bij de schuurweken die vroeger tijdens de zomervakanties in Nieuwland werden gehouden voor kinderen in de basisschoolleeftijd.
Tenslotte was Margreet bijna altijd aanwezig tijdens de inloopochtenden, leidde ze een Alpha-cursus en was ze betrokken bij de bejaardenmiddagen in de kerk. Velen wilden graag van Margreet het recept van de door haar gemaakte en daar geserveerde linzensoep.
De foto rechts toont Nol en Margreet tijdens de kerkdienst op 19 april 2008 in de kerk van Nieuwland. Op die dag waren zij 35 jaar getrouwd. Dat man en vrouw één zijn bewezen Nol en Margreet ook door dingen samen te doen. Zo waren zij meestal aanwezig bij de diensten die maandelijks worden gehouden in de Binnenhaven en leidden ze ook gespreksgroepen. Zo leidden ze ooit een groep die zich boog over het boek “Rembrandts engel” van Anne Marijke Spijkerboer. Dat handelt over de onnavolgbare manier waarop de beroemde schilder Bijbelse taferelen vastlegde op het doek.
Margreet en Nol namen bijna altijd deel aan de gebedsgroep die een groot aantal jaren in Nieuwland is gehouden. Daar is gebeden voor de gemeente, onze dorpen en de rest van de wereld. En op het gebed kwam soms verhoring op manieren die tot dankbaarheid en verwondering stemden.
Lieve Nol en Margreet, uit bovenstaande blijkt dat jullie steunpilaren waren voor het voortbestaan van het kerkelijk leven. Dat stemt tot grote dankbaarheid. Gods Zegen toegewenst aan jullie, je kinderen en kleinkinderen. Het ga jullie goed in Middelburg, ook in de kerkgemeente waarbij jullie je zullen aansluiten. Margreet zei bij de voorbereiding van dit stukje dat het niet op mensverheerlijking mocht uitdraaien. Daarom sluit ik het af met deze woorden: Soli Deo Gloria!
Wim Staat
Comments are closed.