Begin 2021 schreef ik een bericht over de kerktuin. Ongeveer november 2021 schreef ik het vervolg. Het stukje hieronder is een vervolg op die oorspronkelijke tekst die u terug kunt vinden door hier te klikken.
In gedachten stel ik de tuin voor als een gemeenschap en dan kun je de planten namen geven. Bijvoorbeeld: Jaap, Kees, Nel, Jason, Martijn, Corrie, Mateo, Grace, Piet, Jan, Riet, Willie, Hans, Mattie, Ellen, Daan, Micha, Ina enz. enz. Allemaal mensen uit Ritthem.
Ze groeien daar samen met de kleine maagdenpalm, gewoon speenkruid, Noorse esdoorn en een soort viooltjes. Niet dat ik die namen allemaal ken hoor, ik heb gewoon een app op de telefoon die mij kan vertellen welke plant ik zie !
Ook zie ik Wim, Jannie, Anke, Moos, Elvira, Heidi, Laura enz. Alle Ritthemse namen zijn aanwezig. Ik kan ze niet allemaal noemen, maar ze zijn er zeker wel. Naambordjes staan er niet bij natuurlijk en ook worden ze niet in hokjes geplaatst. Alles door elkaar vormen ze één tuin. En ze staan daar zomaar, ze leven gewoon, ze groeien ook nog, in weer en wind.
Mooi is dat.
De plantjes zijn nog jong en straks zullen ze bloemen geven, om te plukken misschien, zodat iemand anders daar blij van wordt. Maar ook zullen de uitgebloeide bloemen zaden geven. En dan komt de wind en die blaast de zaden weer een stukje verder en als de natuur het wil zullen daar dan weer nieuwe plantjes gaan groeien. Véél nakomelingen groeien intussen in de tuin. Sommige nabij de moederplant, het zaad is niet ver van de plant gevallen. Sommige zijn wat verplant, verder van de oorsprong, omdat ze te dicht op elkaar stonden. Te weinig ruimte was er om uit te groeien tot volwassen plant.
Andere zijn vanuit mijn eigen tuintje verplaatst naar de kerktuin, Dat is niet zo leuk voor die plantjes als je vanuit je eigen omgeving op een andere plek verder gaat met je leven. Het lijkt op “uit huis geplaatst “ denk ik dan en dat voelt niet altijd fijn….. Je kan er boos van worden.
Oudere mensen kennen ook soms dat gevoel als blijkt dat het niet langer lukt om zelfstandig te blijven wonen. Je gaat je vertrouwde omgeving verlaten, …..maar eigenlijk wil je niet. Zelf denk je dat het nog wél kan, maar andere mensen en soms de dokter adviseren om toch maar te verhuizen………….. Dan word je soms boos of verdrietig ………………..

Daar staan ze dan in de kerktuin, de kleine Jaapjes, Keesjes, Nellen, Jasons, Martijntjes, Corries , Mateo’tjes , Gracejes Pietjes, Jantjes, Rietjes, Willies, Hansjes, Matties , Ellens , Daantjes, Micha’s enz. enz. En niet te vergeten de Wimpjes, Jannies, Ankes, Moosjes, Elvira’s, Heidi’s en Laura’tjes en alle andere Ritthemse namen.
Best gezellig zo allemaal samen in de buitenlucht. Soms ook erg koud, veel regen en wind. Soms ook best wel spannend. Soms erg droog onder de grote bomen, Soms komt er een vogel vlakbij in de grond pikken, soms komt er een poes door de tuin rennen achter een muisje aan en soms komt er een hond wat in de grond krabben en ook nog vlak voor je neus poepen ! ………..Soms zit het mee en soms zit het tegen. Maar……….je bent als jong plantje niet alleen.
Ook staan daar nog de planten van vorig jaar maar ook veel nieuwe plantjes zijn aanwezig. Samen vormen ze de tuin. En de bloemen mogen wat mij betreft best geplukt worden, maar ik ga daar niet over. Dus altijd eerst even vragen aan de eigenaar van de tuin !
Ingezonden door Piet Goozen
Vrijwilliger in de kerktuin.
Comments are closed.