Ons meerjarig project: Hillcrest Aids Centre.
Na de eerste kennismaking met Hillcrest Aids Centre in uw kerkblad van maart zal ik in elk artikel dat ik mag schrijven een aspect van Hillcrest Aids Centre in de schijnwerper zetten.
Als eerste moet de respite unit genoemd worden. Het ziekenhuis/hospice dat in 1991 werd gebouwd op initiatief van de lokale Hillcrest Methodisten kerk als praktisch antwoord op de grote bedreigingen van het oprukkende HIV en Aids pandemie. Wereldwijd was de angst voor HIV en Aids groot.
Inmiddels zijn HIV en Aids geen levensbedreigende ziekten meer, mits men tijdig het hebben van HIV of Aids onderkent en vervolgens de juiste medicatie krijgt. Daarnaast vraagt het ook om een gezonder leven te leiden. De juiste medicatie is ook in Zuid Afrika voorhanden, maar wordt vaak (te) laat ingezet omdat het hebben van HIV of Aids veel te laat onderkend wordt en vervolgens de schaamte groot is.
De respite unit is een klein ziekenhuis/hospice waar 24 bedden beschikbaar zijn voor terminale patiënten die geen thuis of zorg hebben en daar op een waardige manier, omgeven door goede zorg en liefde kunnen sterven. Maar door deze goede zorg gaat meer dan de helft van de patiënten zelfs weer voor een periode naar huis.
Het is een plaats waar onvoorwaardelijke liefde zichtbaar en bijna tastbaar is.
De inrichting van de respite unit is niet te vergelijken met onze modern ingerichte ziekenhuizen. Met beperkte, ouderwetse middelen wordt daar gewerkt. Men is ook afhankelijk van afgeschreven middelen uit andere ziekenhuizen. Maar de aandacht, liefde en zorg is groots.
De respite unit is een plek van verdriet en afscheid nemen. Maar ook van hoop en uitzicht. Er is ook een kleine kamer waar kinderen afscheid kunnen nemen van hun stervende vader of moeder. Geen kale, sombere kamer maar kleurrijk met vlinders beschilderde muren. Ook die herinneringen nemen de kinderen na het afscheid mee.
Ook is er ruimte voor een laatste wens van doodzieke patiënten. In 2017 waren gemeenteleden van de kerk in Souburg getuige van de invulling van de wens van een jonge man. Hij wilde zo graag de zee nog zien.
Bijzonder is ook de deur van waaruit een gestorvene wordt uitgedragen. De deur met zo veel symboliek. Het kruis met het rode lint (het internationale symbool voor solidariteit met mensen met HIV of Aids), de kleurrijke bloemen en de beeltenis van Nelson Mandela. Maar met name ook de regenboog, het teken van Gods trouw, die er altijd en overal is.
De respite unit: een plek van verdriet en sterven, maar ook een plek van onvoorwaardelijke liefde en hoop.
Annemarie Stern
Reacties plaatsen is niet mogelijk.