De wonderbaarlijke genezing van Bartholomeus Kroon
In de vorige aflevering ging het over een Nieuwlandse bakker die boos kerk uitliep toen dominee Kan in een preek inging op de tekst: Ga tot de mieren gij luiaard. De werkschuwe en drankverslaafde man voelde zich als door een wesp gestoken bij en zette er geen voet meer over de drempel.
Zijn knecht van Bartholomeus Mattheus Kroon was een heel andere man. Kan noemt hem ,,een écht kerkelijk, godsdienstig man, ijverig en trouw in zijn beroep”. Kroon werd op een gegeven moment zelfstandig bakker en was als diaken een steunpilaar voor de gemeente.
Op een gegeven moment werd hij ernstig ziek. Dominee Kan bezoekt hem op zijn bed in een zolderkamertje. ,,De huisgenoten rondom hem, de dokter ter zijde van het bed. ’t Was midden in de nacht. Men had mij gevraagd om nog eens met de zijnen voor hem te bidden. Ik fluisterde de dokter in ’t oor of er menselijk gezien nog hoop was. De arts antwoordde op stellige toon dat Kroon deze nacht zou sterven.
Toch vouwden we de handen en baden voor zijn ziel en kon het zijn ook voor het lichaam. Want wij geloofden dat er een macht is, zelfs boven de aardse geneesheer, die zelfs de doden opwekt. Ik nam afscheid van de stervende en ging heen met het verzoek om de andere morgen zo spoedig mogelijk bericht te ontvangen.
Om zes uur ’s morgens klopte de dienstbode aan mijn kamerdeur en vroeg naar haar gewoonte: ’is mijnheer daar? Ik antwoordde bevestigend en vroeg wat er was. Ze zei dat de toestand van Kroon aanmerkelijk was verbeterd, tegen de verwachting van de arts in. Hij leeft terwijl ik dit schrijf nog als een bewijs van Gods Macht, als een Lazarus die uit de doden is opgewekt.”
Volgende keer: Haman woont in Souburg
*Onder de titel ‘Herinneringen uit den Ouden en Nieuweren Tijd’ schreef dominee Arnold Izaäk Kan over gebeurtenissen tijdens zijn predikantschap. Hij publiceerde zijn memoires in de Velpsche Kerkbode. Kan blikt daarin ook terug op zijn periode in Nieuwland (1862-1870).
W.P.S.
Reacties plaatsen is niet mogelijk.