Belijdenis doen

Van de predikant…

Belijdenis…
Als er een fenomeen bestaat in het kerkelijke leven in Nederland dat mij als buitenstaander volledig vreemd was toen ik hier begon te werken, dan is het denk ik wel het openbare belijden van het geloof. Ik ben bekend met de zogenoemde “Konfirmation”, dat betekend bevestiging. Een bevestiging van de doop maar tegelijkertijd ook een afsluiting van de catechisatie die jongeren uit dezelfde jaargang met elkaar hebben gevolgd. Deze afsluiting valt ongeveer samen met het einde van de verplichte schooltijd, rond zestienjarige leeftijd. Daarmee is de Konfirmation ook een belangrijk overgangsritueel in het leven van jonge mensen.

Belijdenis ligt volgens mij qua inhoud en betekenis net iets anders. Natuurlijk is het ook een bevestiging van de doop. Ook gaat er een periode van catechisatie aan vooraf. Maar het voelt toch anders. Misschien ligt het verschil ook in de taal. Je “wordt” geconfirmeerd, maar je gaat belijdenis “doen”. Een actieve formulering tegenover een passieve. En doordat dit actieve karakter van belijdenis doen is het dus noodzakelijk om niet alleen Gods zegen te vragen voor de verdere weg in het leven, een bevestiging van de zegen van de doop, het is ook noodzakelijk om in het openbaar uit te spreken dat je het geloof van de kerk belijdt en als leidraad in je leven wilt aanvaarden.

Voor mij persoonlijk is een van de meest ingrijpende consequenties van de coronacrisis geweest dat we de geloofsgesprekken met jonge mensen in onze gemeenten hebben moeten onderbreken. Deze gesprekken hadden moeten leiden tot een feestelijke dienst waar mensen hun geloof openlijk belijden. Het is een grote vreugde dat wij nu deze weg samen weer verder kunnen gaan om hopelijk in de zomer tot een conclusie te komen.

Een belijdenisdienst, ook voor mij iets nieuws. Ik kijk er naar uit.

ds. Pascal Handschin

P.S. Als u zelf sinds kort of al langer ook over hebt nagedacht om belijdenis te doen, neemt u dan gerust contact op met mij of met een lid van de kerkenraad.