Beleidsplan 2022-2027 Protestantse gemeente
Nieuw- en Sint Joosland en Ritthem
1.)MISSIE
Als Protestantse Gemeente van Nieuw- en Sint Joosland en Ritthem willen we, geraakt en bewogen door Gods Woord en Geest, de liefde van Christus samen delen en gestalte geven in de samenleving.
We geloven dat de weg die God gaat met zijn Verbondsvolk Israël en met deze wereld zich concentreert in Jezus Christus. Zijn lijden en dood overtuigen ons van onze schuld en van Gods vergeving en onmetelijke liefde en trouw. Jezus’ opstanding uit de dood vervult ons met geloof en hoop en inspireert ons om samen voort te gaan in de verwachting van Zijn Rijk dat komt.
Levend vanuit die verwachting zijn we doelgericht en missionair onderweg en zullen we samen met de wereldwijde gemeente van Christus, licht zijn in de samenleving.
2.)VISIE
Vanuit deze missie willen wij gemeente zijn, ons laten voeden en vormen door het Woord van de Levende en merkbaar aanwezig zijn in het dorp, betrokken bij onze mede dorpsbewoners en alert op specifieke vragen of noden, zowel geestelijk als materieel.
Deze visie brengt ons bij 4 accenten die richtinggevend zijn voor ons gemeente-zijn in de komende jaren:
2.1)Geloven doe je samen
Samen geloven. Deze zin bevat twee kernwoorden: ‘geloven’ en ‘samen’. We ontvangen de Bijbel, als het Woord van de Heer waardoor Hij ons aanspreekt. Als gemeente is ons antwoord daarop: geloven, vertrouwen wat Hij zegt. Dat geloven heeft ook de ander nodig. Door samen te luisteren leren we van elkaar en groeien we in vertrouwen.
Het geloof krijgt een grotere en meer omvattende betekenis als we ons verdiepen in de Bijbel. Daardoor leren we God, elkaar en onszelf (beter) kennen. In de gemeente willen we daarom samen ons geloof verdiepen in de erediensten, in leermomenten met jongeren (catechese) en in andere ontmoetingsmomenten.
Geloven is geen privézaak. Geloven verbindt ons met elkaar en zet ons in beweging. Hedendaagse vraagstukken leren we bezien in het licht van de Bijbel. Contacten verdiepen zich vanuit het Woord dat ons leven inhoud en richting geeft.
Waar Jezus Christus is, is gemeenschap. Zijn kerk is als een grote familie die elkaar meeneemt, achter Hem aan. Samen leren, geloven, hopen en liefhebben. Zo willen we als kerk een oefenplaats zijn om te groeien in verbondenheid met Christus en elkaar.
Persoonlijke ontmoeting Ondanks de grote diversiteit aan communicatievormen, blijft –zo ervaren wij- de persoonlijke ontmoeting onmisbaar. In erediensten, kringen en pastoraat gaat het om contacten waarin God en mensen elkaar ontmoeten. In die ontmoeting delen we allen van jong tot oud.
Als gemeente willen we ruimte bieden voor ieder die erbij wil komen en mee wil doen. Samen een gastvrije gemeente zijn, waar je leert geloven, waarin je samen onderweg bent. Sámen geloven geeft ruimte en openheid voor allen die erbij willen komen en mee willen doen.
2.2) De kerk: huis van gebed
Gebed is één van de belangrijke pijlers van gemeente-zijn. Hierin proeven we het vuur van Gods Geest die ons als gemeente de omgang met en leiding van onze Heer doet zoeken. Het vuur ook dat ons doet roepen tot Hem voor de nood in de wereld en in ons eigen leven.Het gezamenlijke gebed doortrekt de erediensten, in dat gebed is de samenleving betrokken, het Kyrië, Heer, ontferm U, klinkt op. Het mee-lijden met hen die lijden krijgt woorden in het gebed om Gods hulp.
Bidden is ook aanbidden, danken en lof zingen. Danken vanwege het vele goede dat we ontvangen, lof zingen om God te eren en vol te blijven van Zijn Woord en beloften. Aanbidding zet ons leven in een ander, nieuw licht. Het richt ons op wat Hij heeft beloofd en houdt het geloof in ons levend.
De gemeente komt ook in kleine kring samen, op vastgestelde tijden in het zogenoemde ‘kerkgebed’. Een kleine kring van gelovigen laat zich daarbij aanspreken door een gedeelte uit de Bijbel en verwoordt in de gebeden dank voor zegeningen en voorbeden voor zieken en mensen in andere situaties van moeite of zorg.
De kerk als huis van gebed krijgt in het dagelijkse leven ook gestalte in de huizen. Waar 2 of 3 mensen samen bidden, bij de maaltijden, bij het opstaan en slapengaan of in pastorale ontmoetingen. Kortom, het gebed is verweven met het leven van de gemeente en houdt ons dicht bij de Heer en dicht bij elkaar.
2.3 Geroepen om te leven
Leven, gave en opgave. In de christelijke gemeente gaat het om echt leven. Je zou kunnen spreken van een oefenplaats om te leren leven-in-verbondenheid. Die verbondenheid is gegeven in de Heer Jezus zelf. Hij is ons Hoofd en verbindt ons met God en elkaar.
Leven in die verbondenheid is tegelijk een gave en een opgave, we zíjn één in Christus, maar tegelijk moeten we het leren om zo te leven en elkaar ruimte te geven. Het vraagt vertrouwen en durven loslaten, Jezus en Zijn gaven zien in de ander.
De gemeente is een oefenplek om in die verbondenheid te leren leven. De verschillende ontmoetings- en leermomenten in de gemeente helpen ons daarbij. Samen ontdekken we Zijn bewogenheid met deze wereld en met ons leven. Eenmaal door Hem geraakt worden we ook zelf bewogen, bewogen om te gaan naar de ander.
Léven in de moderne samenleving. De christelijke geloofsgemeenschappen in Nederland zijn onderdeel van een multiculturele en seculiere samenleving. In zo’n context moet de geloofsoverdracht hoog op de agenda staan van de kerk om zo de waarde van het geloofsleven te ontdekken. We willen ons (steeds weer) bezinnen op de kern van het christelijk geloof en elkaar helpen te verwoorden wat dat betekent in en voor ons dagelijkse leven.
2.4 Geroepen om te gaan
Geraakt door de liefde van Christus komen we in beweging en zoeken we de ander die op onze weg komt. ‘Geroepen om te leven’ is dan ook onlosmakelijk verbonden met ‘geroepen om te gaan’.
De gemeente zoekt woorden voor het leven met de Heer. Ze wil delen wat haar is gegeven. Ook dat delen vraagt oefening. We moeten het leren het gesprek te voeren vanuit Hem die ons raakt en beweegt. Dat vraagt een drievoudige focus. Wat zegt de Heer, wat zegt de ander die op mijn weg komt, en wat zeg ik zelf?
Als gemeente willen we een oefenplek zijn om het gesprek te leren voeren met anders denkenden, met zinzoekers, met hen die de kerk hebben verlaten. Door het geloof te leven hopen we dat de kerk een gezicht krijgt en bevrijdend werkt in de samenleving.
Dat vraagt een heen en weer gaande beweging. Samenkomen en uitgaan. Gevoed worden en uitdelen. Samenleven en meeleven. Kerk zijn betekent ‘gezonden zijn’. Je komt samen om weer uitgezonden te worden.
In onze tijd maakt de overheid een terugtrekkende beweging wat betreft de zorg voor kwetsbare mensen in de samenleving. De diaconale presentie van de kerk is daarom actueel! Als kerk in het dorp willen we –zoveel mogelijk- gestalte geven aan deze roeping. Mededeelzaamheid en presentie vloeien voort uit het getuigenis van Christus die zichzelf volkomen heeft gegeven. Die presentie krijgt gestalte in de vorm van de hoofdletter L. De horizontale poot staat voor de verbondenheid met de naaste door mee te leven met diens wel en wee. De verticale wijst naar de Redder der wereld. Beide lijnen zijn onlosmakelijk met elkaar verenigd. Vanuit de verbondenheid met Hem zullen we solidair zijn op alle niveaus, plaatselijk, regionaal, landelijk en universeel.